पाउस

.................

काल वारा जोरात होता ...
तिच्या हातातील छत्री ...
अलगत उडून गेली
आन त्यानं पुन्हा डाव साधला.

पाऊस ...
तिच्या पेक्षा मलाच जास्त छळतो,
मी एका स्पर्शासाठी आसुसलेला
अन वरतून हा अंग अंग जाळतो.

पाऊस ...
जणू आंधळाच बनून ...
तिचा हात धरून ...
तिच्या मागं मागं चालतो.

ती त्याला बाहेर सोडून आत जाते.
आरश्या समोर उभी राहून ...
स्वता:लाच न्ह्याळत असते....,
आता तिलाच तिच्या सौंदर्याची जाणीव होते ...
पुन्हा एकदा पावसाकडे नजर टाकत ..
ओले वस्त्र बदलू लागते... !

अन..
अंधळा झालेला पाऊस ....
आणखीच जोमानं कोसळू लागतो.

पाऊस ...
तसे सर्वच संकेत पाळतो ....,
कदाचित म्हणूनच मला टाळतो.

- रमेश ठोंबरे