पत्रास कारण कि,

दिनांक : आपण भेटलो तोच

प्रती,
प्राणप्रिये - प्राणेश्वरी,
दिलात माझ्या तुझी छबी,
या इथे खालून-वरी, डावीकडे.

पत्रास कारण कि,
तू भेटलीस ... हसलीस ... आणि माझं जगच बदललं
तेंव्हाच पहिल्यांदा डाव्या बाजूला काही तरी हललं.
जरा अजबच वाटलं ...
आत काहीतरी असल्याची जाणीव झाली
आणि दुसर्याच क्षणाला हरवल्याची ....!
असो ...
पण तुझी ती नजर .... लाजरी म्हणू कि चोरटी ...?
लाजरी म्हणावी तर एवढी अधीर कश्याला ....
अन चोरटी म्हणावी तर भिडलीच कधी ....?
लाजेने तुझ्या गालावर पडणारी खळी
किती खट्याळ .... माहितेय तुला .... ?
..... कशी माहित असणार ... ?
कधी पाहिलंस स्वतःकडे .... माझ्या डोळ्यांनी ...?
नाही ना ... ? पाहू हि नकोस ... गर्व होईल तुला ... तुझ्याच रूपाचा ...!
तुझे लांब काळे केश ....
कमी फास लावतात ...?
म्हणून वरून ह्या बटा ...असा हा चोरटा वार करतात ...
तू काल जवळ आलीस ....
तू ?
नाही मीच ....
काल मीच जवळ आलो तुझ्या .... आणि किती शहारलीस तू ...?
शहारलीस कि मोहरलीस ?
.... तुझ्या ओठावरची लाली
अलगद चोरली गालांची .... तुझ्याच ...
तू निघालीस तेंव्हा किती गुलाबी दिसत होते ...?
पाहिलेस का कधी ... नकोस पाहू ... ?
लाजेने गोरे मोरे होतील ...
हरउन बसतील ...शराबी लाली ....
तुझे शब्द ... किती हळवे ...
तुझे बोल ... किती लाघवी ... ?
अरे पण तू बोललीसच कधी ... ?
...
पण बोल आता ...
पत्रातून तरी ...
मी एकतोय ...
...
...
काय म्हणालीस ... ?
पत्रास कारण कि .... ?

- तुझाच
..
..
..
- रमेश ठोंबरे
ता.क. : तू आता तरी बोलशील ... पत्रातून ..... याच आशेवर ....