. .

.
.
.
दिनांक - (तू वाचशील तेंव्हाचा .... !)

प्रती,
प्राणप्रिये - प्राणेश्वरी, (सदैव)
दिलात माझ्या तुझी छबी,
या इथे खालून-वरी, डावीकडे.
(अजून तरी तिकडेच राहतेस म्हणून)

पत्रास कारण की,
अजून तरी नसेल प्राणनाथ .....
पण म्हणूनच आशा आहे ...
आशा कसली ...? विश्वास आहे ..!
खुळा म्हनशील, वेडा म्हनशील
(मला तर म्हणालीस .... माझ्या विश्वासालाही...)

तुझी नजर तुला कशी समजणार .....?
ज्याला लागते ... त्याला कळते ...
म्हणून ... पुन्हा तुझ्या अजाणतेपनावर माझा जीव जडतो.

माझ्या नजरेच काय घेऊन बसलीस ....?
असेल निलाजरी ..... भामटी ...
पण तुला कधीच लागणार नाही ती ....!

उपमा देऊन दिलात शिरायला मी काय कवी आहे ?
आणि पोहायच म्हणलीस तर ....
तू सोबत असशील तर ...
आठवा समुद्रही शोधील मी.
पण तुझ्या गालावरच्या खळीत मात्र मी डूबलेलाच बरा.

तुझ्या बटांचा फास होतो ....!
अगं खरच आहे ते ...
पण तक्रार थोडीच आहे ती ... ?

असो ...
मी जवळ येता .....
तुझं घाबरणं असतंच तसं नजाकतीच...
मी तरी त्याला मोहरनच म्हणेल ...!

'रोज डार्लिंग' ... अग तूच निघून गेल्यावर
कसले आलेत गुलाब ...
आणि असले तरी त्यांना पाहणार कोण .... ?

गैरसमज...?
कधीच नव्हते ...
पण तू तुझे दूर कर ....
तुझे शब्द हळवेच आहेत
म्हणूनच मला हे लिहायला भाग पाडतेस ... !

तू आता लिहू नकोस म्हणालीस ...
आणि मी लिहित सुटलो ....
कारण तुझे शब्दच होते तसे ..
बघ ना काय म्हणाली होतीस ...?
'आता मात्र यावर काही लिहू नकोस
मी वाचणार नाहीये..

नाहीतर बसशील लगेच लिहायला'

आता हे तू वाचणार आणि ...
लिहिणार सुद्धा ....
म्हणूनच लिहिलं न ...



तुझाच ..
(तू लिहिशील ते वाचायला अतुर असलेला ...)

...
...
..

रमेश ठोंबरे