नास्तिक

आपल्या प्रेमगोष्टी सुरु असतानाच ..
पावसाने धडाका लावला....!
तू लगेच निघालीस ...
उद्या परत भेटण्यासाठी .
'चल भेटू उद्या परत ५ वाजता इथेच
महादेवाच्या मंदिरात'.
तू म्हणालीस आणि माझं उत्तर एकायच्या आता...
निघालीस देखील...
तुला माझं उत्तर माहित होतं.
रोजच भेटतो आपण...या इथेच मंदिरात.
खरच मी आता इथे आलो कि आता ...
आस्तिक झाल्या सारखा वाटत ...
भेटीची ओढच असते तशी ...
तुझ्या भेटीची काय ... अन त्याच्या भेटीची काय ?
..
...
....
चार वाजले ...
आणि ठरल्या प्रमाणे
माझे पाय अपोआप मंदिराकडे वळले ....
तुझी वाट पाहत पायरीवर बसून होतो.
दूरवर तुला शोधात होतो ...
गाभार्यातील देव हरवल्यासारखा ...!
....
पाच वाजले ...
पाऊस सुरु झाला .... (आला)
तू नाहीस आली ..!
...
...
सहा वाजले ..
सात वाजले ..
पाऊस आणखीच जोमाने कोसळू लागला ...
मी आडोश्याला उभा, तुझी वाट पाहत... !
..
...
आठ वाजले ..
नऊ वाजले ..
मी पाय आपटत ... मंदिर सोडले ...
पाऊस आणखीही थांबला नव्हता ...
तो जास्तच पेटला होतां.
..
...
सकाळी समजलं ...
मी आणखीही नास्तिकच होतो ....
आणि तो पाऊस ....
तू येणार म्हणून ... रात्रभर ठाण मांडून बसला होतां,
तू यावीस म्हणून त्यानं ...देवाला पाण्यात ठेवलं होतं !

- रमेश ठोंबरे 

(Ramesh Thombre)