कोणी म्हणे ...... ३ ..................६)

कोणी म्हणे येथं
काव्य फार झाले
त्याला मी दावले
अभिप्राय ||

कोणी म्हणे येथं
चौर्य हि उदंड
दावला मी दंड
डिलीटाचा ||

कोणी खोट काढी
शील अश्लीलाची
त्याला दिल्या शाली
जोड्यां सवे ||

कोणी म्हणे 'फेक*'
आहे येथं फार
'ई-बुक' 'त्यांचेची*'
गाजविले ||

कोणी म्हणे आहे
पसाराच फार
त्याला वर्तमान
दाखविले ||

- म.क.
(रमेश ठोंबरे)

कोणी म्हणे ...... २ ..................५)

कोणी म्हणे मी रे
सहजची आलो |
येथलाची झालो
खर्या अर्थी ||

कोणी म्हणे माझी
भूक फार आहे
पूर रोज पाहे
कवितांचा ||

कोणी म्हणे गड्या
सापडला मार्ग
दूर आता स्वर्ग
दोन बोटे ||

कोणी म्हणे मज
आवडे हा मेळा
होती सर्व गोळा
एक धागी ||

कोणी म्हणे काय
आहे येथं खास
सोडवेना कास
माझे माय ||

- म.क.
(रमेश ठोंबरे)

कुणब्याच्या पोरा तुला ह्याचीच का लाज ? (दीर्घ कविता)

.. १ ..
रांगड्या या शेतामंधी रांगडा हा बाप
चालताना त्याच्यासंग माय खाई धाप

शिकशील चार बुक होशील तू मोठा,
तेंव्हा साऱ्या कष्टाला मग देशील तू फाटा.

आस गोड भविष्याची धरुनी ती मनी,
राबतोय उन्हामंदी कष्टाचा हा धनी.

उनाळ्याच्या दिसामंदी पळस फुलला,
तुझ्या सुखापायी त्यानं अंगार झेलला.

दमलेल्या अंगाला या कष्टाचाचं साज
कुणब्याच्या पोरा तुला ह्याचीच का लाज ?

..२..
माय तुझी बापासंग ओढतीय गाडा
वाचणार कशी तिच्या दु:खाचा र पाडा ?

गायीला त्या वासराचा येतोया आठवं
दाटतात तिच्या मग डोळ्यात आसवं

फाटलेली चोळी सांगे दारिद्र्याचं जीण,
अन काळ्याभोर धरतीचं हिरवं ते लेणं.

अनवाणी पायी माय चाले बिगी बिगी
सोडला दुष्काळ आहे डोळ्यामोर्ह सुगी

दिस येता डोईवर पदरी हि भिजं
कुणब्याच्या पोरा तुला ह्याचीच का लाज ?

..३..
शिकण्यास पोराची केली बोळवण,
शहरात आलं एक उंडारलेलं बेन.

शेत नको माती नको हवं याला काय ?
शिकणार नाय माती मसणात जाय !

बाप राबे शेतामंदी याला नाही तमा,
शहरात वागण्याची गाठणार सीमा.

शहरामंदी पोराचा हा पाहुनिया थाट,
वाकलेला बाप मग चाले बघा ताट.

पोऱ्या बोले इंग्लिश चाले बापा मोर्ह 
बापा वाटे शहरात शिकतंय पोरं

बापाच्या र बोलण्याचा नाकातून बाज
कुणब्याच्या पोरा तुला ह्याचीच का लाज ?

..४..
शहराची शानशोक विसरला गाव,
बापाचं हि येत नाही तोंडामध्ये नावं,

कॉलेजात जातो मग सजून धजून,
फाटलेल्या चड्डी मध्ये थोडासा बुजून.

कॉलेजात पाही अश्या पोरी गो-या गो-या,
एका वर्गामंदी चाले दोन दोन वा-या.

बुकामध्ये याचं मन रमणार कसं...?
याला आता लागलेला वेगळाच ध्यास.

दाणा नाही पोटामध्ये, शहराचा माज
कुणब्याच्या पोरा तुला ह्याचीच का लाज ?

..५..
बाप म्हणे शिकणार होणार हा मोठा,
कुणब्याच्या घरी नाही आनंदाला तोठा.

मायेन बी आस आहे जीवाला टांगली,
पाहतेया रातीला ती सपान चांगली.

मायेच्या या सपनाची काय तुला जाण,
बापाच्या हि कष्टाचे आहे कुठे ध्यान ?

दिसभर झोप घेइ, करी रातीचा दिवस
कोण्या मोसोबाला याचा घालावा नवस ?

मिळणार कसा तुला ज्ञानाचा र साज ....
कुणब्याच्या पोरा तुला ह्याचीच का लाज ?

..६..
सोडीला तू गाव झाला शहराचा बाबू,
गावामंदी येता नको नाक तोंड दाबू.

याच शाळेमंधी होता गिरवला 'एक'
आज हि न कळे तुला जगण्याची मेख.

हाच तुझा गाव आहे, हेचं ते राउळ.
नवस फेड्या मारुतीचं हेचं ते देऊळ.

बसायला दिला तुला पटक्याचा सोंगा,
तुझ्या डोक्या मंदी असे वेगळाच भुंगा.

गोठ्या मंधी शिरताच झाली तुला खाज
कुणब्याच्या पोरा तुला ह्याचीच का लाज ?

..७..
शिकला हा चार बुक विसरला गाव.
गोठ्यातल्या गायीचं हि विसरला नाव,

बहिण हि झाली आहे आता बघ मोठी
लाज तिची झाकातेय फाटकी चीरोटी

मन तिचं तुला कधी उमजलं नाही
डोळ्यातलं सपान बी समजलं नाही

बापाची हि चिंता आता वाढलीय फार
वयातली लेक त्याला वाटतीय भार

अंगावरी शोभे तिच्या योवानाचा साज
कुणब्याच्या पोरा तुला ह्याचीच का लाज ?

..८..
लेकी साठी रान आता टाकलं गहाण
पायामंदी टोचतीया रोजचीच वहाण

पांढरया या सोन्यानं बी दिला औंदा दगा
आता तरी थेंब सोड वांजोट्या रे ढगा

जमीन कोरडी पिक गेलं र जळून
वाट तुझी पाहता दिस गेला र ढळून

तुझ्या पायी लेका दिस-रात एक केली.
शेवटला तुला त्याची सय नाही आली,

गळ्यामंदी फास डोई सावकारी व्याज
कुणब्याच्या पोरा ठेव याची आता लाज ?


- रमेश ठोंबरे

मी लाडाची पाडाची बिजली

मी लाडाची पाडाची बिजली
भल्या भल्यांची मशाल इजली !
माझ्या पुढं र मशाल इजली !

माझा रंग गोरापान
तुझे उडालेले भान
हि रात सारी इष्कात भिजली || धृ ||
मी लाडाची पाडाची बिजली .........

डोळ्यात काजळ वेली
गाली र गुलाब लाली
माझ्या रुपाची नशा हि झाली
तिथं बाटली आडवी निजली .....||१||
मी लाडाची पाडाची बिजली .........

माझा कसलेला घाट
तुझा बाणा लई ताठ
असा पाहुनिया थाट
आता माझी बी नियत लाजली ||२||
मी लाडाची पाडाची बिजली .........

माझी नागमोडी चाल
करी दिलाचे र हाल
त्यात ज्वानीची कमाल !
आता इष्काची बिर्याणी शिजली ||३||

तुझा डाव मला ठाव
नको उगी बडेजाव
डाव पांगण्याचा भ्याव
बघ भीती ही डोळ्यात सजली ||४||
मी लाडाची पाडाची बिजली .........
भल्या भल्यांची मशाल इजली !
माझ्या पुढं र मशाल इजली !

- रमेश ठोंबरे
Ramesh Thombre
(Item Song from Bijalibai)

|| बघा बघा कसा माझा खातोय सखा ||

या बाबा या,
बघा बघा कसा माझा खातोय सखा ll१ll

दिसत नसे,
हळुहळु कसा माझा सखा खातसे ll२ll

डोळे फिरवीतो ,
टुकु टुकु कश्या हिरव्या नोटा बघतो ll३ll

बघा बघा तो,
टेबलाच्या खालूनच कसा हसतो ll४ll

मला वाटते,
याला बाई सारें काही कसे कळते ll५ll

सदाच खातो,
कधि नको म्हणुनी न मागे वळतो ll६l

शहाणा कसा !
खावूनिया ढेकर न देतो दिवसा ll७ll

- रमेश ठोंबरे
(या बाई या चे विडंबन) दत्तात्रय कोंडो घाटे यांची माफी मागून

बाकी सगळं खोटं आहे !

प्रेम बीम झूट आहे,
सगळी सगळी लुट आहे.
सगळं सगळं लुटून
शेवटी ताटातूट आहे.

बजेट बिजेट थेर आहे
उगी जीवाला घोर आहे
भांडणारा हि चोर आणि
मांडणारा हि चोर आहे

नेत्याकडून विश्वास नाही,
तिकडून कुठलीच आस नाही.
एक पंचवार्षिक संपली कि
बाकी काहीच खास नाही.

शिक्षणाच्या आयचा घो
शिकून सवरून कपडे धो !
अंगठेबहाद्दर संस्था चालक
नुसता करतो यस -नो !

माझं-माझं कसलं काय ?
खाली मुंडकं वर पाय ! 
कालपर्यंत सुंदर होतं
आज काहीच दिसत नाय. 

निरस मन थोटं आहे, 
दु:ख किती मोठं आहे ...
'एक ओळ कवितेची'   
बाकी सगळं खोटं आहे !  


- रमेश ठोंबरे


  

- गांधीगिरी -

आयुष्यभर तुम्ही केलीत ...
म्हणून आम्ही हि करतो कधी कधी.
अन आयुष्यभर दादागिरी करणारे हि ...
करतात कधी कधी ...
............................. गांधीगिरी !

तुम्ही सर्वांसाठी केलीत ...
म्हणून आम्ही हि करतो कधी कधी
अन नेहमीच सर्वाना वेठीस घरणारे हि ...
करतात कधी कधी
............................. गांधीगिरी !

तुम्ही उघड उघड केलीत ....
म्हणून आम्ही हि उघडच करतो ....
अन कित्येक संसार उघड्यावर आणणारे हि
करतात कधी कधी
............................. गांधीगिरी !

तुम्ही केलीत ती केलीत...
म्हणून आम्हाला हि करावी लागली ...
अन ज्यांना करायची नव्हती कधीच ....ते हि
करतात कधी कधी
............................. गांधीगिरी !

गांधीगिरी ....
कधी भीती,
कधी मुरलेली राजनीती.
कधी ढोंग,
कधी समाजसेवेचा कोंभ.

कधी भास,
कधी टाकलेला फास.
कधी माज,
कधी लोपलेला आवाज.
....
गांधीगिरी ...
...................
..................

तुम्हाला समजली....
पण आम्हाला कधी समजणार ....?
गांधीगिरी ...!

- रमेश ठोंबरे

माझ्या विठूच्या भूमीत

माझ्या विठूच्या भूमीत
गड्या नाद पावलाचे,
कड्या-कपाऱ्यां मधुन
गुण गाती विठ्ठलाचे ||

माझ्या विठूच्या भूमीत
हळदी कुंकवाची रास,
कधी हारांची आरास.
कधी फ़ुलांचे सुवास ||

माझ्या विठूच्या भूमीत
चंद्रभागेची पुन्याइ ,
पाप धुउन लेकराची
नाव लावते किनारी ||

माझ्या विठूच्या भूमीत
नित्य भक्तीचाच वारा,
कधी चंदनाचा लेप
दही दुधाच्या रे धारा ||

माझ्या विठूच्या भूमीत
येते लेकच माहेरा,
ओलावल्या लोचनांनी
भेटे भक्तीच्या सागरा ||

माझ्या विठूच्या भूमीत
टाळ फुला सम फ़ुले,
भोळा भाबडा मृदंग
मग शब्दागत बोले ||

माझ्या विठूच्या भूमीत
गडे भक्तीचाच भात,
वाढी आईच्या मायेने
विठू भाक्तीचेच हात ||

माझ्या विठूच्या भूमीत
चंद्रभागे पुण्य नांदे,
भक्त विठूचेच जरी
पुंडलिका आधी वंदे ||

- रमेश ठोंबरे
प्रेरणा - बा. भ. बोरकर (माझ्या गोव्याच्या भूमीत)

पाडगावकर तुम्ही चुकलातच

पुरस्कार काय तुम्हाला नवे आहेत पाडगावकर ...?
मग चालुद्याना जे चालू आहे ते,
पण गप्प बसणार ते पाडगावकर कसले...!
तुम्ही नको नको म्हणताना आम्ही तुम्हाला
साहित्य संमेलनाचे अध्यक्ष पदे देतो ...!
कधी कधी वाटलाच तर ...
मराठी साहित्यासाठी सल्ला हि घेतो !
मग तरी हि तुम्ही नाराज ...
पाडगावकर हे बरं नाही... !
तुम्ही म्हणालात आणखी लायक लोक बाकी आहेत...
तेंव्हा आम्हाला तर तुम्हीच दिसलात ...
तुम्ही इतरांबद्धलच बोलला आसाल
पण स्वताच्या लायकि वर हि हसलात.

आमचं कसंय पाडगावकर ...
आम्ही आमच्या फायद्याचं तेवढं उचलतो,
तुमचा स्वभाव तसा नाही ....,
तुम्ही इतरांचीच जास्त काळजी करता ....!
मागे म्हणाला होता ..."मला कुन्ही तरी बंदूक द्या !"
आणि काय रान उठलं माहित आहे ना ...!
आहो मराठी साहित्याचा गाडा चालवतो ना आम्ही...
मग हि काळजी करावीच लागते ...
तुमचे शब्दच असे धारदार ...
मग तुम्हाला बंदूक कशी देणार ?
तसंच आहे हे ...!
बोलगाणी लिहिणारे पाडगावकर
बंदूक मागतात तेव्हा चिंता वाटणारच आम्हाला.
आणि नको नको म्हणणारे पाडगावकर
पुरस्कार मागतात तेव्हा हि चिंता होणारच आम्हाला.
... तुमची नाही हो पाडगावकर ...!
मराठी साहित्याची चिंता ...
मराठी साहित्याचा गाडा चालवतो ना आम्ही...!
त्या चिंतेत आम्ही आता तुमचा राजीनामा मागणार ...
उद्याच्या संमेलनाच्या अध्यक्ष पदाचा हो ...!
ते यादव आठवतात का ...?
तसं होतं बघा काही तरी ...!
तेंव्हाच आमची चिंता मिटते ... आणि
आणि मराठी साहित्याचा गाडा चालू लागतो.
पाडगावकर हे असंच चालणार ..
तुमच्या मनातला जिप्सी जागा होणार ...
तो तुम्हाला काही तरी सांगणार ...
तुम्हाला राहवलं नाही जाणार ...!
तुम्ही काही तरी बोलणार ...."...."
वर तुम्ही म्हणणार अर्थाचा अनर्थ होतोय ...

पण तुमच्याच म्हणण्याचा अर्थ काढणारे तुम्ही कोण ?
तुम्हीच म्हणता ना कवीने कविता लिहावी आणि
वाचकांवर सोडून द्यावी ... ज्याचे त्याने त्याचा अर्थ काढावा ...
तसं ...
अर्थ तर आम्हीच काढणार ना ... !
ते म्हणाले तुम्ही खंत व्यक्त केली ती मराठी साहित्यीकांसाठी ...
आणि त्याने म्हणे पुरस्काराचीच प्रतिष्ठा वाढायला हवी ..!
खरं हि असेल त्यांचं ...
पण मला सांगा पाडगावकर ...
याने कुठे मराठी साहित्याचा गाडा चालतो का ...?
म्हणून म्हणतो .....
पाडगावकर तुम्ही चुकलातच ...!
आमचं कसंय माहिताय का ....
मराठी साहित्याचा गाडा चालवतो ना आम्ही...!

- रमेश ठोंबरे

सलाम

समूहाच्या सर्व कवींना सलाम
वाचकांना सलाम ...
लिहित्याना सलाम, राहत्याना सलाम
नवकवींना सलाम,
भावकवींना सलाम.
जुन्या, नव्या सर्वाना सलाम

reply देणाऱ्यांना सलाम
reply घेणाऱ्यांना सलाम
सर्वाना सलाम !
छान छान लिहाणाऱ्यांना सलाम
मान पान देणाऱ्यांना सलाम
सलाम कविहो सलाम !

खोलवर आतलं लिहीणाऱ्यांना सलाम
मनात दाटलं लिहीणाऱ्यांना सलाम.
नवा विचार देणाऱ्यांना सलाम
जुना विचार घेनाराना सलाम.
'स्वप्नात' राहणारांना सलाम
'आठवणीत' जाणारांना सलाम
सलाम कविहो सलाम !

मैत्रीत अडकलेल्यांना सलाम
विरहात भडकलेल्यांना सलाम
पेल्यात बुडालेल्याना सलाम
चढल्यावर धड्कलेल्यांना सलाम
सलाम कविहो सलाम
run च्या ग्लासाला सलाम
कवितेच्या 'क्लासा'ला सलाम
ओळी लिहिणाऱ्यांना सलाम
चारोळी लिहिणाऱ्यांना सलाम
चारोळी लिहिता लिहिता ...
कविता लिहिणाऱ्यांना सलाम
सलाम कविहो सलाम !

दिवसा 'घेनाराना' सलाम
रात्री 'घेनाराना' सलाम
तसाच ....
दिवसा लिहिणाराना सलाम
रात्री लिहिणाराना सलाम,
पहाटे लिहिणाराना सुद्धा सलाम !
लिहिता लिहिता वाचणाराना सलाम
न लिहिता सुद्धा वाचणाराना सलाम
तसाच
न 'घेता' लिहिणाराना सुद्धा सलाम
सलाम कविहो सलाम !

खोलवरचं लिहिणाराना सलाम
वर-वरचं लिहिणाराना सलाम.
सरळ सोपं लिहिणाराना सलाम
चुकली मापं पाहणाराना सलाम.
अर्थ संगणाराना सलाम
व्यर्थ टांगणाराना सलाम.
सर्वाना सलाम ...!
कविता सरळ मांडणाराना सलाम
कवितेमधून भांडणाराना सलाम
सलाम कविहो सलाम !

मोठ्यांसाठी लिहिणाराना सलाम
छोट्यांसाठी लिहिणाराना सलाम
फायद्यासाठी लिहिणाराना सलाम
तोट्यासाठी लिहिणाराना सलाम
त्याच्यासाठी लिहिणाराना सलाम
तिच्यासाठी लिहिणाराना सलाम.
स्वता:साठी लिहिणाराना सलाम.
सर्वाना सलाम
भान विसरून लिहिणाराना सलाम
थोडसं घसरून लिहिणाराना सलाम
सलाम कविहो सलाम !

कवीच्या ... प्रेम कवितेला सलाम
कवीच्या ... विरह कवितेला सलाम
पावसाच्या कवितेला सलाम
पावसाच्या नवसाच्या कवितेला सलाम
काळोखाच्या गर्द काळ्या कवितेला सलाम
उजेडाच्या शुभ्र निळ्या कवितेला सलाम
भुकेल्याची भूक बनलेल्या कवितेला सलाम
चुकेल्याची चूक बनलेल्या कवितेला सलाम
आयुष्यभर झुलवणार्या कवितेला सलाम
भविष्यावर हुलवणार्या कवितेला सलाम ....
सलाम कविहो सलाम
तुमच्या सर्व कवितांना सलाम !

शिकता शिकता चुकलेल्यांना सलाम
चुकता चुकता शिकलेल्यांना सलाम
शिकता शिकता थकलेल्यानाही सलाम
अन
चुकण्यास नथकलेल्यानाही सलाम !
तुम्हा आम्हाला विरहात लोळवनाराना सलाम
तुमच्या आमच्या भावना चाळवनाराना सलाम.
खरं खरं लिहिणाराना सलाम
न्यारं न्यारं लिहिणाराना सलाम
प्यारं प्यारं लिहिणाराना सलाम
अन
खरं सुद्धा प्यारं लिहिणाराना सलाम.
सलाम कविहो सलाम !

रक्तरंजित भडक कवितेला सलाम
बेभान, तडक कवितेला सलाम
हळव्या, कोमल कवितेला सलाम
शामल शामल कवितेला सलाम
पंखाना उभारी देणाऱ्या कवितेला सलाम,
शंखांना माघारी नेणाऱ्या कवितेला सलाम
जगण्याचं भाष्य करणाऱ्या कवितेला सलाम
मरणाचं सुद्धा हास्य करणाऱ्या कवितेला सलाम ...
अस्तित्व बनू पाहणाऱ्या कवितांना सलाम
अस्तित्वहीन कवितांना सुद्धा सलाम.
सलाम कवी हो सलाम !

गझलेला सलाम ...
गाण्याला सलाम ....
अभंगाला सलाम ....
भजनाला सलाम ...
विडंबनाला सलाम ...
पोवाड्याला सलाम ....
लावणीला सलाम ...
त्रीवेनीला सलाम ...
छंदाला सलाम ...
मुक्तछंदाला सलाम ...
कवीच्या प्रत्येक रचनेला सलाम ...
सलाम कविहो सलाम.

कविहो सर्वाना सलाम
तुम्ही भेटलात म्हणून केला सलाम
तुम्ही दिसलात म्हणून केला सलाम
तुम्ही लिहिता म्हणून केला सलाम
तुम्ही पाहता म्हणून केला सलाम ....!
कधी सलाम कवीला ...
कधी सलाम कवीच्या कवितेला.
कधी सलाम कवितेतील शब्दाला
कधी सलाम कवितेतील अर्थाला.

सलाम कवी हो सलाम
समूहाच्या सर्व कवींना सलाम ....!
आणि हो ....
बिनधास्त .... बेधडक .....
खोचक .... भेदक ....
पाडगावकरांच्या 'सलाम' ला सलाम !

- रमेश ठोंबरे

नेत्याचं भुत

खरच कधी - कधी खुप चिड येते
आणि डोक गरगरायला लागत,
राजकारण डोक्यात घुसल्यावर
खरच कितीही आत गेल तरी...
नेत्याचं मन कळत नाही ...
नेत्याचं भुत मानगुटीवर बसल्यावर.
..
आसच एकदा एका रात्री
नेत्याच भुत मानगुटीवर बसलं,
मी वळून मागं पाहिल्यावर,
निर्लज्यपणे ओळखीच हसलं .
..
थोडावेळाने माझा कल पाहून,
त्याने आपल पुराण सुरु केलं
मीच कसा श्रेष्ट आहे ?
हे स्व:स्तुती करून खर केलं.
..
मी त्याला त्याच्यातले दोष..
सांगत होतो,
आणि ते नपटणारे दाखले देउन,
माझ म्हणंन खोडत होत.
वरचेवर जबरदस्ती करून,
माझ मत मोडत होत.
..
शेवटी त्याला सांगुन सांगुन,
रोजच्याप्रमाणे मी गप्प झालो.
त्याच पांचट नेतेपुराण एकुन ,
मी पुरता ठप्प झालो.
..
आता माझ्यावर विजय मिळवून,
नेत्याच भुत भटकू लागलं
मी मौन व्रत धारण केल्यावर,
ते वेताळाप्रमाण  ...
विधानसभेवर लटकू लागलं.

- रमेश ठोंबरे

स्वत:चा रंग शोधूया

सगळीकडे रंगच रंग
रंग लाल, हिरवा नि निळा,
रंग पिवळा, पांढरा नि काळा
आकाशाला भिडणारे रंग..
जमिनीवर कुढणारे रंग,
उत्साहाने नाचणारे रंग
निराशेने खचणारे रंग.

.... रंग निराळे द्वेशाचे,
.... रंग निराळे आशेचे.
.... रंग निराळे संवादाचे..
.... रंग निराळे भाषेचे.

रंग काळा द्वेशाचा,
रंग पांढरा शांतीचा.
रंग हिरवा प्रसन्नतेचा
रंग लाल क्रांतीचा.

रंग, कुणी केशरी, केशर उधळत आले
रंग, कुणी गुलाबी, फुलांवर जावून बसले.
रंग, कुणी हसरे, हसत नाचत आले
रंग, कुणी लाजरे, रंगात हरउन बसले
रंग, कुणी बोलके, रंगरंगत बोलून गेले
रंग, कुणी अबोले न बोलता सांगून गेले.
रंग, कुणी फुलांचे, फुलांवरील फुलपाखरांचे
रंग कुणी मायेचे, मायेच्या लेकरांचे.

. ....
कुणी रंग - तरल डोळ्यांचे
कुणी डोळ्यांवरील फुटक्या काचांचे
कुणी रंग मस्त जीवनाचे
कुणी अडखळलेल्या शेवटच्या श्वांसांचे.
रंग सगळेच वेगळे ..
रंग सगळेच निराळे.

..... रंग भाकरीचा, भुकेसाठी अमूल्य आहे
..... रंग चाकरीचा मूल्यात तुल्य आहे.
..... रंग आसवांचा संथ ओघळणारा..
..... रंग गोड चवीचा, जिभेवर विरघळणारा.

रंग वेगळा खेड्याचा
खेड्यातील झाडांचा...
रंग वेगळा शहरांचा
शहरांतील जंगलाचा.
रंग गर्द हिरवा झाडाचा
आणि काळा पांढरा शहरातील जंगलांचा...
आग ओकना-या भट्याचा ...
आणि धूर फेकणा-या चिमण्यांचा.

..... वेगळा रंग डोंगराचा
..... डोंगरातील त्या दर्यांचा
..... वेगळा रंग रस्त्यांचा
..... रस्त्यांशेजारील मोर्यांचा.

जिकडे तिकडे रंगच रंग ...
पहाल तिकडे रंगच रंग ...
मग तुमचा रंग कोणता ?
रंगरंगात मिसळणारा भामटा ..
कि अलिप्तवादी पांढरपेशी ?
सर्वात मिसळून सामाजिक भावनेन वावरणारा
कि, स्वतंत्र अस्तित्वासाठी झटणारा ?
वाटाघाटी करणारा...
कि तत्वासाठी भांडणारा ?
घाबरून मागे सरणारा
कि प्रसंगी टक्कर देणारा ?

....
आज आहे तो उत्सव...
हजारो लाखो रंगांचा
रंगांच्या त्या ढंगाचा ...
चला आता रंग शोधूया
चला आता संग शोधूया
रंगाच्या या उत्सवात
स्वत:चा रंग शोधूया.

- रमेश ठोंबरे

प्रतिसाद

प्रेम म्हणजे काय हे माहित नसतानाच
त्यानं तिच्यावर प्रेम केलं.
अगदी जीव फेकून
आणि र्हदय विकून

तिनंही प्रतिसाद दिला
उगीच तिरका डोळा केला
तो ही खुश झाला अनं
नकळत जळत गेला,
कारण त्यानं ऐकलं होतं
प्रेम म्हणजे जळत जाण
त्या दिवशीपर्यंत तो खुश होता
तिनं दिलेल्या प्रतिसादावर

पण ... त्याच दिवशी तिनं
आणखी एक प्रतिसाद दिला,
त्याच्याच जिवलग मित्राला.
आणि खरच तो जळत गेला ..
प्रेम नावाच्या नशेपासून
प्रेम नावाच्या चितेपर्यंत !

- रमेश ठोंबरे
http://rameshthombre.blogspot.com/

मराठी

माझ्या मराठीला नका दावणीला बांधू
जग भ्रमंतीचा तिला घेउद्या आनंदू.

माझ्या मराठीचं नका दु:ख आता सांगू
फुकाचेच लख्तरे नका वेशीला ते टांगू.

ज्ञानियाची भाषा आणि रसाळ हि बोली,
हिच्या अस्तित्वाची उगा मोजतात खोली.

राकट, काटक अन लावण्याची भाषा,
मराठीच आहे माझ्या जगण्याची आशा.

मराठी मराठी भाषा मराठी बोलेन,
भविष्याच्या मुखी शब्द मराठी घालेन.

माझ्या मराठीचा रस चाखतात लोक,
भाषे मंदी भाषा गोड मराठीच एक !

माझ्या मराठीला नाही शब्दाचं बंधन
अलंकार अन वर वृतांच गोंदण !

तरेल मराठी पुन्हा उरेल मराठी,
जगामंदी श्रेष्ठ अशी ठरेल मराठी !


- रमेश ठोंबरे