ओढून सावल्या दाट

ओढून सावल्या दाट
ही शांत झोपली रात
पानांची सळसळ चाले
अंधार गर्द घनदाट

आवाज येतसे दूर
की रातकिड्यांचा सूर
मन आशेची हुरहूर
मन शंकांचे काहूर

घन काळ्या अंधारात
चांदणे पहुडले शांत
ही चंद्रकोर साक्षीला
मन भरल्या अंधारात

कल्लोळ मातला आत
हा 'हवा घालतो' वात
चुकलेला प्रवास आहे
थकलेला झंझावात !


- रमेश ठोंबरे